متاسفانه – یا خوشبختانه – اینترنت ما در معنای واقعی اون یعنی Interconnected Network محدود هست به فضای ممالک محروسه و بصورت تکنیکال قطع؛ لذا موقعیت مناسب پرگویی است اما حوصله و حال حقیر، از آن هم محدودتر هست! بنابر این،‌ احتمالا به یکی از مباحث امروز می‌پردازم ببینیم خدا چه می‌خواهد و شبمان صبح می‌شود یا نه.

خب،‌ بحث از اونجایی شروع می‌شود که در پاسخ به حمله کودک‌کش‌ها به ایران، بطور غالب و بدون توجه به میانه ماجرا و دوستان مشکوک به همه‌چیز، دو جبهه کلی میان شهروندان داریم. یکی آن گروهی که غالباً با مفاهیم باستانی خودرا را سرگرم می‌کردند، کوروش-کوروش و داریوش-داریوش از دهنشان نمی‌افتاد و فردوسی را بدون توجه به برخی مطالعات اسلامی‌شناختی و ادبیاتی، یک زرتشتی تمام‌عیار می‌دانستند و کتاب زیبایش را یک متن مقدس، دهان به مجیز نتان می‌جنبانند و وجهه liberatorی به اسرائیل می‌دهند و دگر گروهی که تقریبا مثل گروه نخست،‌ تعریف دقیق ناسیونالیسم حتا در معنای اعم را از بر نیستند و دیگر تعابیر آن پیشکششان است، و اگر ازشان بپرسی خب ناسیونالیسم دینی هم داریم یا نه، یا ناسیونالیسم کردی/ترکی/بلوچی چطور با ناسیونالیسم ایرانی جمع می‌شود به صرافت می‌افتند، گروه دیگر رو به میهن‌فروشی یا الفاظ دیگری متهم می‌کنند.